Meteo Delfzijl

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief
 

02-02-2016 door Reinier van den Berg

Vandaag gaan we 30 jaar terug in de tijd. Op 1 februari 1986 begon mijn eerste werkdag voor Meteo Consult. Er is veel veranderd, maar sommige dingen zijn nog net als toen….

In 1985 werd de basis gelegd voor Meteo Consult. Harry Otten had tijdens een sabbaticaljaar in Amerika gezien, wat de kracht en de kansen zijn voor een weerbedrijf. En was vast besloten om in Nederland een eigen weerbedrijf te starten. Hij vond 3 medeoprichters, waaronder mijn broer Wim. In de loop van 1985 was Meteo Consult in de oprichtingsfase beland. Ik was mijn studie Milieuhygiëne aan de Wageningen Universiteit aan het afronden, en kon twee maanden voor het afstuderen het arbeidscontract tekenen. Dat zou op 1 februari 1986 in gaan.

De Barak

In mijn studie specialiseerde ik me in luchtverontreiniging. Met die keus kon ik veel vakken meteorologie doen. Weer was immers nog altijd mijn passie. Het weerkamerpracticum was misschien wel het hoogtepunt van mijn studie. Drie maanden praktijkervaring op doen onder de bezielende leiding van niemand minder dan John Bernard! Behalve het dagelijks analyseren en bespreken van weerkaarten moest er ook gepresenteerd worden voor de radio, voor Omroep Gelderland. Het practicum vond plaats in een barak. Een soort aanbouw van het Natuurkundegebouw.

Graven en schilderen

Meteo Consult streek, vanwege de samenwerking met de WUR (toen nog de Landbouwhogeschool), neer op het terrein van de universiteit. Pal naast de meteo-barak. Sterker nog, de directiekamer kwam in de oude barak. Daarnaast werd een nieuwe houten barak neergezet. Voordat die in gebruik kon worden genomen, moest er veel gebeuren. Vooral veel schilderen. De wanden binnen in wit, buiten in groen. Met z’n tienen (de 5 mannen plus de echtgenotes) ging het snel. En was het gezellig. Voor de bekabeling moesten er ook nog een paar greppels worden gegraven. Lekker simpel, gewoon met de schep. Zo ging dat toen. . En dan was het er nog het probleem van de krakende vloer in de directiekamer. Nog meer graafwerk leverde een enigszins schokkend resultaat. Onder de vloer lagen onder meer enkele overleden katten.

Telex en de natte fax

Op zich kan ik me mijn eerste werkdag niet eens zo helder voor de geest halen. Misschien wel, omdat ik in de tijd ervoor ook al vaak in de weer was met de weerkaarten. In (bijna) dezelfde barak. Voor de uurlijkse waarnemingen kwamen meters papier per uur van de telex. Radarbeelden en weerkaarten van de Duitse weerdienst kwamen van ‘de natte fax’. Een groot apparaat dat op nat papier de radarplaatjes en de weerkaarten schreef. Voor de weerkaarten van het ECMWF beschikten we over een grote plotter. Ook die kaarten, in zwart/wit, kwamen er enigszins nat uit. Of alles voldeed aan de normen van de arbeidsinspectie, laten we maar in het midden.

Niet doortrekken

Mijn taken in die eerste maanden hadden direct ook al te maken met de media. De radiopraatjes deden we vanuit een provisorisch gebouwde studio. Er was in het magazijn nog een plekje over voor de microfoon en de schakelkasten. De toiletten grensden aan het magazijn. De tussenwandjes waren dun. Ofwel, als er uitzending was mocht er beslist niet worden doorgetrokken. Behalve bij zware buien misschien. In dat geval zouden spoelgeluiden op de achtergrond misschien niet zo opvallen. Voor het Algemeen Dagblad maakten we twee maal per week de grote paginagrote kleurenbijlage. Een enorme klus. Welgeteld acht uur was je ermee bezig. Met fineliners vulden we de tabellen in van tientallen Europese steden. Het belangrijkste van dit mooie product was misschien wel de verificatie achteraf. Die kwam een week later op de matrixprinter binnen. Het was altijd een soort interne wedstrijd wie het best scoorde. Er werd veel gebak gegeten.

Wolk voor de zon?

De weekenddiensten waren erg rustig. Maar er moest wel altijd iemand zijn. Ook ’s nachts. Maar ja, wat doe je op de zaterdagmiddag als al het werk gedaan is en de lentezon heerlijk schijnt? Dat was voor mij geen moeilijke vraag. Lekker buiten op het stukje gras liggen zonnen. Met de telefoon in het open raam, voor het geval de telefoon toch zou gaan. Ik herinner me de middag, dat het strak blauw moest blijven. En ik daar lekker in het gras lag. Tot dat de zon plotseling toch verdween. Een donkere schaduw viel over mijn gezicht. Het was de directeur. Harry Otten kwam even op de zaak…

Shelfcloud

In die beginjaren was vrijwel iedereen niet alleen beroepsmatig met het vak bezig. Er was ook de interesse. De passie. Misschien kwam dat wel het mooist naar voren op een broeierig warme zomerochtend. In alle vroege kwam een felle onweerslijn opzetten vanuit het zuidwesten. Code rood, alleen bestond dat toen nog niet. De telefoonlijnen stonden ongetwijfeld roodgloeiend. Maar alle werknemers stonden voor het raam of zelfs buiten. Om zich te vergapen aan een prachtige shelfcloud die razendsnel kwam opzetten.

Techniek en passie

In de voorbije dertig jaar is er heel veel veranderd. Meteo Consult werd MeteoGroup. De barak werd een modern kantoorpand. Telex en telefax hebben plaats gemaakt voor printers die alles kunnen wat je maar wilt. Snel, geruisloos en in perfecte kwaliteit. Wat altijd is gebleven is de passie. De passie voor het vak. Ook nu staan we nog regelmatig met de neuzen tegen het raam gedrukt naar mooie wolkenpartijen te kijken. Een verschil is dan weer, dat we de foto’s van die wolken razendsnel via socialmedia kunnen delen met al die andere weerliefhebbers in den lande. Daar hadden we dertig jaar geleden alleen maar van kunnen dromen.

Bron: MeteoGroup