Afdrukken
Hits: 1049

Gebruikerswaardering: 5 / 5

Ster actiefSter actiefSter actiefSter actiefSter actief

Delfzijl, 15-05-2017

En alles wat daaraan voorafging.

Veel van onze inzenders van waarnemingen en foto’s of filmpjes kennen het gevoel natuurlijk wel: wat gebeurt er nou uiteindelijk met de gegevens die ze ons toesturen? Worden ze wel bekeken? En waarom zien ze hun inzending de ene keer wel en de andere keer niet terug?

Het antwoord is meestal eenvoudig. Met name tijdens perioden van bijzonder weer, komt er bij ons zoveel binnen, dat er keuzes gemaakt moeten worden. De bijdragen die op zo’n moment het best passen bij wat we willen vertellen, worden meegenomen, andere vallen buiten de boot. Niet omdat we ze afwijzen, maar omdat er niet voldoende ruimte is. Dit neemt niet weg dat we met iedere inzending even blij zijn. Zonder kunnen we gewoon niet. Dus aan iedereen die ons (nu en dan of geregeld) waarnemingen of foto’s stuurt wederom onze grote dank! Ga alstublieft door! Ons adres is en blijft: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. En al uw bijdragen zijn daar meer dan welkom!

Kleine troost
Toch begrijpen we heel goed dat we af en toe ook mailtjes krijgen waarin (regelmatige) inzenders van waarnemingen en foto’s er hun teleurstelling over uitspreken dat hun bijdragen door ons niet altijd gebruikt worden. Misschien als een kleine troost voor hen het volgende verhaal.

Mijn vriendin en ik komen al vele jaren in Spanje. We vinden het een mooi land. De mensen zijn aardig en gastvrij, je hebt er prachtige natuur en door vele jaren lang cursussen in de Spaanse taal te volgen, hebben we het Spaans inmiddels behoorlijk onder de knie gekregen. Op de nationale televisie in Spanje, waar we natuurlijk regelmatig naar kijken, heb je ook nieuwsuitzendingen. Eén van de best bekeken avondjournaals wordt uitgezonden op het eerste net van de staatszender TVE en heet Telediario. Het wordt steevast afgesloten met een weerbericht. En wat voor één! Het gaat om een weeruitzending van maar liefst 12 minuten!

Best bekeken
Je zou denken dat er in een land als Spanje waarin het weer iedere dag min of meer hetzelfde lijkt, geen interesse is in het weer. Nou, niets is minder waar. Ondanks zijn lengte is het weerbericht steevast één van de best bekeken uitzendingen van de avond. Alles komt voorbij. Van weerfilmpjes, gemaakt door de diverse regionale redacties die Telediario rijk is, via een uitvoerige synoptische beschrijving van het weer met hoge- en lagedrukgebieden, fronten, maar ook verstoringen in de bovenlucht en alles wat daar ook weer aan vast zit, tot een zeer nauwkeurige verwachting voor de vele regio’s die Spanje rijk is. En dat dan weer tot een dag of vijf vooruit. Presentatrice Monica Lopez is aan het einde steevast buiten adem. Zoveel info drukt ze er in die 12 minuten doorheen.

Hoogtepunt van de uitzending zijn – net als in Nederland – de foto’s die door kijkers zijn gemaakt. Iedere dag komen er minimaal honderden binnen, waarvan er 9 worden getoond. En ja, als je als meteorologen (want mijn vriendin Grieta heeft ook 16 jaar bij MeteoGroup gewerkt) al zo lang in Spanje komt en ook naar het weer kijkt, dan ontstaat als vanzelf het idee om ook zelf af en toe eens een foto naar Monica te sturen, in de hoop dat er daarvan ooit één op TV getoond wordt.

Vol goede moed
Een jaar of twee geleden begonnen we ermee. We reisden door Extremadura (in het zuidwesten van Spanje) en Baskenland (in het noorden). Elke keer als we iets bijzonders op weergebied tegenkwamen, maakten we er een foto van. En vol goede moed zonden we die in naar TVE. Avond aan avond zaten we tijdens de weersverwachting aan de buis gekluisterd, maar hoe we ook ons best deden, onze foto zat er nooit tussen. Wel zagen we steeds foto’s van anderen langskomen. Uit Barcelona, San Sebastian, Vitoria en Sevilla. Bijna altijd leken de foto’s van plaatsen aan zee te komen, volgens ons kwam het binnenland er maar slecht vanaf. En naarmate de tijd vorderde, ontwikkelden we steeds vreemdere theorieën over waarom onze foto’s maar niet gebruikt werden. Het komt sommigen van U vast bekend voor… J

Misschien wilden ze wel geen foto’s van buitenlanders, dachten we. Of moesten we er maar niet meer onder zetten, dat we ook zelf meteorologen waren. We geloofden dat de presentatoren hun persoonlijke voorkeuren hadden en dat het om die reden ook wel nooit kon lukken. Of dat veel mensen de presentatoren direct mailden, en niet het algemene adres gebruikten waar wij de foto’s heen stuurden. Dat ze daar gewoon niet meer keken. Of misschien was het de naam Grieta wel, die in het Spaans ‘scheur’, ‘barst’ of ‘spleet’ betekent. Wel raar natuurlijk om op TV te zeggen. We kwamen er niet echt uit. En zeker niet door. Onze foto’s werden totaal genegeerd.

Nieuwe poging
De afgelopen weken waren we opnieuw in Spanje, in Extremadura, Andalusië en in de Pyreneeën. Hoewel we ons hadden voorgenomen TVE wederom (nooit opgeven) met foto’s te bombarderen, kwam het er niet echt van. Tot vrijwel het einde van de vakantie bleef het bij af en toe de constatering dat het er weer niet van gekomen was. Blijkbaar geloofden we er ook zelf niet meer in. Tot we twee dagen voor het einde – het was in de Pyreneeën inmiddels regenachtig en koud geworden – een paar wolken heel laag in één van de dalen zagen hangen. Grieta besloot het er toch weer op te wagen. Ze maakte de foto, stuurde hem in en ’s avonds zaten we weer klaar.

Zodra de uitzending begint, zie je achter de presentatrice meteen al een scherm waarop de 9 foto’s, die ze later in de uitzending zal gebruiken, te zien zijn. Die van ons zat er niet tussen. Een beetje brommerig bekeken we de rest van de uitzending. De volgende dag (de laatste dag van onze vakantie) regende het pas echt. Er viel in 24 uur tijd 83 millimeter. Tijdens de regen werd het steeds kouder. Boven 2000 meter hoogte begon het zelfs te sneeuwen. Nu lag bij ons hotel om de hoek het skigebied Boí-Taüll. Op dit moment natuurlijk niet in gebruik, maar je kon er over een bergweg wel naartoe rijden. Omdat het toch steeds regende, besloten we dat ook maar te doen.

Mooie laag
Bij het hek aangekomen, waarmee de toegang tot het gebied was afgesloten, bleek er inderdaad een mooie laag verse sneeuw te zijn gevallen. We bleven een tijdje staan in de hoop dat het ook nog even echt zou vlokken. Dat zou een leuke foto zijn geweest. Het kwam er niet meer van. Toch nog maar een foto gemaakt van de al gevallen sneeuw. Zonder onze auto en ook maar een mens erop. Dat leek op grond van alle wel getoonde foto’s toch de beste strategie. Alleen het fenomeen op zich. Versturen? Nee, zeiden we. Heeft toch geen zin. Of toch maar, het kan ook geen kwaad. Van de mobiele telefoon ging hij naar TVE in Madrid. En wij weer naar beneden.

Weer niet..?
’s Avonds zaten we als altijd klaar. En zagen meteen al dat onze foto er – als altijd – niet tussen zat. Er waren die dag veel buien gevallen in Spanje, vertelde Monica. Ze had enorm veel prachtige foto’s binnengekregen, waarvoor ze alle kijkers bedankte. En speciaal omdat er zoveel foto’s waren binnengekomen, zou ze er dit keer niet 9, maar 18 laten zien. Er vonkte weer een klein sprankje hoop op. We lieten de foto’s over ons heen komen. Van hagel, bliksems, de oogst die was beschadigd naar de sneeuw die hoog in de Pyreneeën was gevallen. En daar stond hij dan ineens: de foto die Grieta die middag bij het skigebied om onze hoek had gemaakt. Met haar naam eronder. En een verhaaltje erbij. En met ook haar naam die door de presentatrice genoemd werd: Gri-éé-ta!

Waar je een gejuich zou verwachten, bleef het stil, zo verbluft waren we. Grieta wilde er nog een foto van maken. Maar in de consternatie weigerde haar telefoon dienst. Gelukkig konden we het op internet later allemaal terugkijken. Zodat we het moment ook nog hier even kunnen laten zien.

Eind goed al goed. De boodschap van dit verhaal moet daarom zijn: geef nooit op. Het komt goed.

Bron: MeteoGroup.